W 2015 roku bywały dni, gdy modliłem się o pochmurne niebo. Tak, tak - dobrze przeczytaliście. Nie byłem już w stanie śledzić kolejnego, niesamowitego zjawiska astronomicznego. Nie dość, że było ich niezwykle dużo to dodatkowo ich obserwacjom zawsze sprzyjały warunki pogodowe.
Wtedy marudziłem - dziś wspominam to z nostalgią. Na szczęście w 2017 też znajdziemy kilka zjawisk astronomicznych warto zwrócić uwagę. We wskazanych terminach nie zapomnijcie naładować akumulatorów do swoich aparatów!
11 lutego - półcieniowe zaćmienie Księżyca.
To chyba najciekawsze z nieregularnych astronomicznych wydarzeń w roku. Nasz naturalny satelita przechodzić będzie przez obszar, w kierunku którego Ziemia rzucać będzie swój cień. Na nasze nieszczęście - jedynie ten obszar muśnie, przez co spodziewać się możemy tzw. zaćmienia półcieniowego.
W ciągu kilku godzin - pomiędzy 23:34 a 03:53 w nocy z 10 na 11 lutego - górna krawędź Księżyca będzie stawała się wyraźnie ciemniejsza. Kulminacja tego zjawiska będzie miała miejsce 11 lutego o 01:45 nad ranem. Wtedy Księżyc będący wysoko na niebie będzie z jeden strony wyraźnie ciemniejszy.
Zjawisko będzie świetnie widoczne gołym okiem ale żeby je sfotografować potrzebujemy długoogniskowego obiektywu lub teleskopu. Obiektyw o ogniskowej 200 mm znakomicie będzie przy tym zjawisko współpracować z konwerterem 2x.
Weekend majowy - powrót Drogi Mlecznej
Choć nasza galaktyka jest widoczna na niebie prawie przez cały roku, to najlepsze warunki obserwacyjne występują na przełomie wiosny i lata. Wtedy możemy po zimowej przerwie ponownie zapolować na jej spektakularne centrum - to obszar na niebie przepełniony gwiazdami do tego stopnia, że tworzą jasną poświatę obserwowaną nisko nad południowym horyzontem. Niezwykłości temu widokowi dodają liczne ciemne mgławice, czyli obłoki pyłu i gazu zasłaniające widok gwiazd znajdujących się w tle.
Centrum Drogi Mlecznej obserwowane jest wiosną w drugiej połowie nocy. W kolejnych miesiącach będzie pojawiać się na niebie coraz wcześniej, ale jednocześnie skracać się będą warunki do jej podziwiania wraz ze skracaniem tzw. nocy astronomicznych. Warto więc zasadzić się na nią jak najwcześniej.
Metod fotografowania Drogi Mlecznej jest całe mnóstwo. Nasza Galaktyka znakomicie prezentuje się w szerokich ujęciach obiektywami o ogniskowej 15-20 mm, jak również w detalach przy wykorzystaniu ogniskowej aparatu 50 mm. Ten ostatni może dodatkowo posłużyć do wykonania widowiskowych panoram o niezwykłym detalu.
Przed rozpoczęciem tegorocznego sezonu na fotografowanie Drogi Mlecznej udostępnię na forum poradnik jak zrobić jej zdjęcie na kilka sposobów.
12 sierpnia - noc spadających gwiazd
To już nie tylko święto miłośników astronomii, ale dzień w którym zwykli ludzie korzystający z wakacyjnych urlopów tłumnie podziwiają rozgwieżdżone niebo, wypatrując nadlatujących meteorów.
Perseidy obfitują każdego roku w ok. 60-80 zjawisk w ciągu godziny. Ich obserwacje dają najlepszy efekt, gdy wypatrujemy ich za miastem - wtedy nie przeszkadza nam blask latarni ulicznych, w mieście skutecznie pochłaniających ponad połowę widocznych na niebie zjawisk. Niestety w tym roku, nawet poza granicami miasta w sposób naturalny w obserwacjach przeszkadzać może blask Księżyca. Będzie on już co prawda w trzeciej kwadrze ale jednocześnie znajdzie się w tej części nieba, gdzie będzie można spodziewać się pojawiających się meteorów.
Roje meteorów to znakomity czas do podjęcia próby sfotografowania jednego lub kilku z nich. Wystarczy zastawić na nie fotograficzną pułapkę!
Aparat wyposażony w szerokokątny obiektyw ustawiamy na statywie. Wykorzystując pilota lub aplikację w aparacie, programujemy go aby wykonywa max. 30 sekundowe ekspozycje w minimalnych odstępach czasowych. Aparat ustawiamy na całą noc skierowany wysoko w niebo. Nie zapomnijmy o zewnętrznym źródle zasilania oraz opcjonalnej grzałce na obiektyw - dzięki niej unikniemy osiadania wilgoci na naszym szkle.
21 sierpnia - całkowite zaćmienie Słońca
…nie, nie u nas. Ale śmiało można uznać, że całkowite zaćmienie Słońca widoczne z terenu USA będzie najciekawszym i z pewnością najbardziej spektakularnym ze zjawisk obserwowanych na niebie w całym 2017 roku. Co ciekawe będzie to zjawisko, które z uwagi na przebieg pasa zaćmienia przez gęsto zaludnione tereny Ameryki Północnej, będzie najliczniej obserwowanym zaćmieniem w historii ludzkości.
Fotografowanie całkowitego zaćmienia Słońca jest względnie proste gdy zapamiętamy kilka podstawowych zasad:
1) Fazę częściową poprzedzającą i kończącą całkowite zaćmienie, fotografujemy jedynie ze specjalistycznymi filtrami słonecznymi zainstalowanymi przed obiektywem aparatu. Inaczej ryzykujemy usmażenie detektora w naszym aparacie.
2) Podobnie jak w przypadku zaćmienia Księżyca, niezłą ogniskową do fotografowania zaćmienia Słońca jest 400 mm. To dlatego, że zarówno Księżyc jak i Słońce mają na niebie ten sam rozmiar kątowy - dzięki tem Księżyc może zasłonić Słońce 1:1.
3) Podczas fazy całkowitej trwającej ok. 2,5 minuty możemy fotografować zjawisko bez żadnych filtrów. Warto wtedy wykonać ekspozycje o różnym czasie naświetlania - od ułamka sekundy do nawet 2-5 sekund. Uchwycimy wtedy nie tylko najbliższe otoczenie Słońca z charakterystycznymi, różowymi jęzorami plazmy słonecznej, ale również olbrzymią i spektakularną koronę Słoneczną widoczną z Ziemi jedynie podczas całkowitego zaćmienia Słońca.
Obserwacje i fotografowanie zjawisk zachodzacych na nocnym niebie potrafią dostarczyć mnóstwa radości. Trzymajcie kciuki za pogodę 
0online
1868139posty/postów