Szary. Jeden.
hoya ndx400. Mam zamiar wzmocnić go drugim albo podobnym b&w ale dopiero jak będę miał czas na samotne wypady, abym mógł cokolwiek zastanowić się nad kadrem, miejscem itp. fotka powstała w chwilę, najdłużej trwało naświetlanie.
Co do tych ramek kris, to uwierz - zastosowałem je po raz pierwszy w życiu, po panoramicznym cropie brakowało jednak wypełnienia
Jeszcze chciałbym powrócić do wcześniejszej wrzutki.
- po drugie - inne kadry niż ludzkie z założenia do mnie nie przemawiają. Nie zaglądam więc do industrialnych i makro i innych kadrów i o tych pisać nie będę.
- po trzecie - z tego, co Tadziu pisze należałoby się spodziewać nieco więcej niż zdjęcia, które zaprezentowałeś. Ja postaram się popatrzeć na nie bez Tadziowego pryzmatu. Fotografuję na pewno krócej niż Tadeusz
Nie wiem jaką formę preferujesz: zdjęcia portretowe czy reporterskie czy inne... Bo Twoje tak naprawdę nie pasują ani tu ani tu. Nie mówię, że mi się nie podobają, ale czegoś im brakuje. Są miłe w odbiorze (wiadomo - fajne chłopaki), cieszą oko, ale nie przykuwają uwagi na dłużej i pewnie do nich nie wrócę. Wierzę natomiast, że podobają Ci się ogromnie, bo naładowane są emocjami chwili i pewnie tylko Ty zza wizjera będziesz doskonale pamiętał okoliczności zrobienia tego zdjęcia. To kolejny aspekt fotografii dziecięcej, o której na pewno niejedno już wiesz... - chwila ważniejsza niż technika. Nad tym najdłużej się zastanawiałem. Wiem co masz na myśli, moim fotkom ogólnie wiele brakuje ale staram się jak najlepiej w danej chwili i ten rodzaj fotografii nie ukrywam - jest moją największą piętą achillesową ale też zaczął mi sprawiać wiele frajdy i takie uwagi są dla mnie cenne, w każdym razie do zadowolenia ze swoich fotografii dzieci mi daleko.
Preferuję zdecydowanie fotki reporterskie.
Rozwinę, tak może aż za bardzo ale może ktoś to przeczyta i znajdzie coś dla siebie.
Dokumentuję życie moich dzieci bez specjalnego ustawiania ich, rzadko proszę nawet o "usmiech", staram się w momencie robienia zdjęć tak nie zwracać na siebie uwagi, jak to tylko możliwe. Jeżeli przy dzieciach jestem sam, to fotografia jest przy okazji, zabawa/opieka bierze górę, z reguły fotografia nigdy nie jest elementem głównym naszych wypadów lub wspólnych zajęć.
Dlatego też nie zdecydowałem się i wątpię abym się zdecydował na fotografię np. śpiących dzieci w donicy, w siatce, na fortepianie, na rękach, skrzyni itp. z dodaną zbyt wyraźną winietą, z widocznymi, ocierającymi się czasem o sztuczność podniesionymi kontrastami i nasyceniem, z pędzlowaniem postaci dla wyrwania o np +1 ev dziecka z kadru albo żeby tak korygować barwy, że z zieleni robią się barwy jesieni (wszystko to mój subiektywny odbiór). Nie moja bajka, ja dzieci tak nie widzę, nie widzę tak ich świata, moje oczy tak nie widzą, wyjątek to fotografia czarno-biała.
Poza tym, to wszystko oprócz takich poprawek graficznych już było, Annie Leibowitz była i jest w kwestii fotografii dzieci tylko jedna. Wchodząc na strony poświęcone fotografii dziecięcej, w większości widzę ww. zabiegi naśladujące pomysły Annie, nie wiem czy to moda, czy w kwestii obróbki to czasem maskowanie błędów, zostawiam to autorom ale piszę szczerze o moich wrażeniach. Co innego oczywiście ratować zdjęcie, bo jest np. fajna chwila ale jeżeli to jest reguła, to ja wybieram inną drogę.
Wolę zdjęcia dzieci "przy pracy", nigdy ze studio, czy to profesjonalnego, czy domowego, studio zostawiam dorosłym oraz przedmiotom (wykonywałem m.in. zlecenia reklamowe i nie widzę w studio miejsca na fotki dzieci w kontekście hobby, zwłaszcza po przetarciu szlaków przez Annie i kilku innych fotografików).
Nie piszę tego akurat w kontekście Twoich fotek ale jestem zwolennikiem starej szkoły, po prostu wolę tę drogę i moja filozofia, to zrobić zdjęcie tak, aby wymagało jak najmniej poprawek, Bressonowi nigdy nie dorównam ale w temacie fotografowania tego, co żywe, to wolę podążać jego drogą w kwestii bycia jak najbardziej tłem, nie jednym z aktorów, nie ustawiam też dzieci, nie ubieram specjalnie, nie aranżuję przestrzeni, ewentualnie zmieniam kąt, jeżeli w tle jest coś rozpraszającego/niepotrzebnego, jeżeli nie ma takiej możliwości, to nie rezygnuję - dlatego zdecydowanie bliżej mi do reportażu. Z reguły w LR jednej klatce poświęcam do 90 sekund na dokadrowanie, wyrównanie poziomów, czasem na zastosowanie profilu obiektywu. Od długiego czasu w ogóle nie ostrzę zdjęć zostawiając tylko przy eksporcie średni poziom.
Oczywiście też uważam, że chwila ważniejsza niż technika, właśnie scharakteryzowałaś czym jest fotografia reporterska (której pochodną dla mnie powinna być fotografia dziecięca) ale zbyt dużo takich samych zabiegów co do obróbki zdjęcia mi się nie podoba, gdzie pasuje, to śmiało robić ale nie na każdym zdjęciu i nie w sposób sztuczny, gdzie zamiast naturalnych kolorów są barwy dalekie od oryginału i jednak plastik, sztuczność zabijające czasem magiczny moment - jak to zdarza mi się widzieć na fotkach różnych autorów/autorek w sieci. Dziwi mnie np. moda na pędzlowanie dzieci podnosząc miejscowo naświetlenie. Czasem, ok, ale na fotkach wielu autorów widzę, że to reguła.
Ww. przemyślenia dotyczą właśnie fotek dzieci, jakie czasem wyszukuję w internecie w poszukiwaniu inspiracji a najczęściej nauki, lecz po prostu wolę inną drogę, przy czym jak na wstępie - wcale nie uważam swoich fotek w temacie dzieci za udane bądź dobre, jeszcze nie wiem w którą stronę pójdę, być może w tym temacie będą to po prostu zdjęcia pośrodku, bardziej do albumu rodzinnego ale fotografia dzieci to jeden z kilku tematów, które lubię ale jest jednocześnie dla mnie tematem najwdzięczniejszym..
To może zamiast gadać nt. swoich subiektywnych uwag na jeden z tematów fotografii, wrzucę dalsze fotki z "historii pewnego spaceru", bez dzielenia, wszystko na raz, chcę w miarę możliwości zsynchronizować album tu i na kkm.
41 "Złota godzina"_DSC8468-2.jpg
42 Zwykła k... a nie diabeł_DSC8469.jpg
pd róg wiem, ale nie miałem jak tego podtrzymania zgubić, obok był kosz na śmieci a kopyto przysłaniała ławka
43 do góry..._DSC8474.jpg
44 w prawo..._DSC8479.jpg
45_DSC8499.jpg
46opak_DSC8515.jpg
Wszystkie fotki zostały zrobione oczywiście podczas spaceru rodzinnego, bez czasu na głębsze zastanowienie, co zobaczyłem, to od razu łapałem
Zazwyczaj też nei mieszam wrzutek cz-b z kolorem ale tym razem wybaczcie.
Zapraszam serdecznie
Trochę z zaległych fotek mojego starszego synka - Adasia
47 Fotka sprzed ok 1,5 roku
http://i889.photobucket.com/albums/ac99/Tommygun44/16.jpg
Te bardziej aktualne
48
http://i889.photobucket.com/albums/ac99/Tommygun44/118.jpg
49
http://i889.photobucket.com/albums/ac99/Tommygun44/124.jpg
50
http://i889.photobucket.com/albums/ac99/Tommygun44/125.jpg
51
http://i889.photobucket.com/albums/ac99/Tommygun44/134-1.jpg
52
http://i889.photobucket.com/albums/ac99/Tommygun44/119.jpg
profile.country.pl_PL.title
podpisuje się pod tym co Misiek na pisał
tylko, że najmniej podoba mi sie 51
profile.country.PL.title
Tommy ostatnie dziecięce bardzo sympatyczne. 
W albumie wiele sympatycznych i ciekawych kadrów(szczególnie te minimalistyczne w BW).
Co do ,,filozofii'' focenia to mam chyba podobnie,choć mam świadomość , że nie można liczyć na rzesze fanów fotografując stare cmentarze, krzyże i kapliczki. Co seksowna modelka, to seksowna modelka. 
Co ja jednak mogę poradzić, że uwielbiam focić w ciszy i samotności, w zapomnianych przez ludzi miejscach.
Pozdrawiam.
profile.country.PL.title
Pięknie Ci zapozował na 52
A 49 i 50 są prawie takie same - wystarczyłoby jedno (jak dla mnie 50).
Mam wrażenie, że trochę za mocno kompresujesz zdjęcia i przez to tracą nieco na jakości.
profile.country.pl_PL.title
ładne foteczki
41-podoba mi sie:)
42-nie mam zdania
43-dobrze wypatzone
44-45-46-fajne
i seria z dzieckiem-
0online
1868962posty/postów