Wiele osób, pyta dlaczego ich telewizor / odtwarzasz, potrafi odtworzyć jeden plik wideo, a z drugim plikiem jest problem, mimo, że mają takie samo rozszerzenie. Przyczyna tego, leży w obsługiwanych przez dane urządzenie kodekach ( kompatybilności kodeków z urządzeniem odtwarzającym.
Rozszerzenie, czyli na przykład .avi, .mov, albo .mp4 to tylko kontener multimedialny ( czyli pojemnik, albo zbiornik), którego zadaniem jest przechowywanie całego materiału wideo i audio, oraz wszystkich innych danych potrzebnych do poprawnego odtworzenia tego pliku, jednakże za obraz jak i dźwięk odpowiadają kodeki. Ich zadaniem jest kodowanie danych, aby można je było gdzieś przenieść, albo przechować, oraz dekodowanie tych danych, aby można było je odtworzyć ( stąd też nazwa kodek: koder-dekoder). Każdy z kodeków, różni się sposobem działania i uzyskanymi efektami.
Najbardziej popularne kodeki:
• Najbardziej standardowym kodekiem jest DivX i zapewnia największe prawdopodobieństwo odtworzenia na wszelkich urządzeniach. Kodek ten zapewnia dosyć dobrą jakości obrazu, przy dobrej kompresji. Można korzystać z niego, aby zapisać wideo na zwykłej płycie CD ( ok 90minut filmu), albo aby przesłać film przez internet.
• Xvid jest kodekiem, który zapewnia sporo możliwości do eksperymentowania i tutaj jest już spora szansa, że plik nie będzie odtwarzany. Pozwala na bardziej zaawansowaną kompresję, oraz bardziej zaawansowane funkcję kodowania niż DivX. ( Szczegółową informację można znaleźć na Wikipedi http://pl.wikipedia.org/wiki/Xvid" target="_blank )
• Kolejnym kodekiem jest H.264/MPEG-4 AVC, który zapewnia naprawdę wysoką jakość obrazu – jest on stosowany w polskiej naziemnej telewizji cyfrowej. Stosowany jest on również na filmach płytach Blu-ray ( tutaj można naprawdę dostrzec jaką jakość może zagwarantować kompresja przy użyciu tego kodeka).
http://s.pcformat.pl/g/a/uploads/1788/t1.jpg
http://www.pcformat.pl/Fachowe-pojecia,a,1788
W momencie gdy urządzenie nie rozpoznaje pliku, moim zdaniem najlepszym wyjściem jest konwersja tego pliku, aby wykorzystywał inny kodek.
Czego do tego potrzebujemy?
• A. Znajomości obsługiwanych formatów wideo przez urządzenie ( Znajdziemy je, albo w instrukcji, albo na przykład w I-Manualu)
• B. Odpowiedniego programu do konwersji.
Wybór programu do konwersji.
Programów do konwersji można znaleźć naprawdę sporo. Wystarczy wpisać w wyszukiwarce Google frazę „programy do konwersji wideo” i znajdziemy wiele linków. A to kilka programów, z których można korzystać:
• VirtualDub 1.10.2
Program ten pozwala na konwersję do większości popularnych formatów, a jego główną, zaletą jest mała wielkość, oraz możliwość rozbudowy poprzez wtyczki.
http://www.dobreprogramy.pl/VirtualDub,Program,Windows,13335.html
• Freemake Video Converter
Zaletą tego programu jest jego wszechstronność. Oprócz możliwości konwersji do wielu formatów, pozwala na przykład na nagrywanie na płyty DVD, albo bezpośrednie przesłanie materiału na YouTube. http://www.dobreprogramy.pl/Freemake-Video-Converter,Program,Windows,20113.html
• Te dwa programy są bezpłatne. Sam zaś korzystam z programu Total Video Converter, który jest niestety płatny (korzystam z wersji trial). Główną jego zaletą, jest naprawdę szybkie działanie, oraz naprawdę duża ilość formatów do których możemy przekonwertować pliki.
http://www.instalki.pl/programy/download/Windows/konwersja_audio_video/Total_Video_Converter.html
Programy do konwersji zapewniają naprawdę ogromną ilość opcji, więc skupię się na tych, moim zdaniem, najważniejszych.
• Pierwszą ważną rzeczą, jest zachowanie oryginalnej wartości przepustowości dźwięku oraz ilości klatek wideo – nie chcemy przecież, aby w pewnym momencie dźwięk nie odpowiadał temu co się dzieje na ekranie.
• Drugą kwestią jest rozdzielczość. Program z którego korzystam ( Total Video Converter ), daje możliwość zmiany rozdzielczości filmu na większą, albo mniejszą. Zmiana rozdzielczości na większą niż tak w jakiej jest film nie ma sensu, gdyż spowoduje to rozmazanie obrazu – uzyskamy taki efekt, jak podczas rozciągnięcia wideo do rozdzielczości pulpitu. Jeśli chodzi o zmniejszenie rozdzielczości, to może to być przydatne, gdy chcemy obejrzeć film na przykład na telefonie.
• Kolejną kwestią, jest bitrate filmu. Określa on ile danych ( mierzonych z reguły w bitach ), jaka jest przesyłana na sekundę. Wyższy bitrate z reguły oznacza lepsza jakość filmu, ale zarazem zwiększa i wagę pliku. Tak więc zmieniając tą wartość, możemy sterować wielkością plików. Zmiana tej wartości daje możliwość eksperymentowania, gdyż nieznaczne zmiany, mogą nie wpłynąć na jakość filmu, ale dzięki zmniejszeniu wagi pliku, możemy spowodować, że urządzenie na którym chcemy go otworzyć, wykryje/rozpozna ten plik.
Następną rzeczą, już mniej związaną z konwersją, o której warto wspomnieć jest przeplot. Polega on na naprzemiennym wyświetlaniu w poszczególnych klatach obrazu, raz parzystych, raz nieparzystych linii – daje to półpełne klatki na sekundę. Dzięki temu, pliki zajmują mniej miejsca – zawierają mniej danych, jednakże obraz jest mniej płynny. Jak rozpoznać, że mamy styczność z przeplotem? Otóż mówi nam o tym literka „i” przy rozdzielczości – interlaced, np. 1080i, 720i. Brak przeplotu oznacz zaś litera „p”, np. 1080p, 720p.
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/d/db/Interlacingani2.gif
http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Interlacingani2.gif&filetimestamp=20080427163643
Ostatnią kwestią jaką poruszę jest system PAL. Odpowiada on, między innymi, za sposób nadawania kolorów w sygnale telewizyjnym. Jest on stosowany praktycznie w całej Europie ( za wyjątkiem Francji, Białorusi i Rosji).
Reasumując na możliwość odtworzenia danego pliku poprzez telewizor, albo inne urządzenie wpływa ogrom czynników, takich jak na przykład: kontener, kodek, rozdzielczość, itd. Tak więc, gdy nie uda nam się odtworzyć filmu, powinniśmy dokładnie przeanalizować plik i odpowiednio go przekonwertować.
Jestem, również, w trakcie tworzenia krótkiego tutoriala jak konwertować pliki poprzez Total Video Converter.
